26/1 Paihia-->Auckland-->Vancouver

We hebben de wekker op half acht staan, maar voor 7 uur zijn we al op. Mijke heeft goed geslapen, Patrick onrustig. Het is heerlijk weer, de zon is al op en lekker warm. We eten een boterham uit de hand en ruimen de laatste spullen op. Een aantal spullen leggen we bij de tent van een stel Nederlanders die gisteren zijn aangekomen, in de hoop dat zij deze nog kunnen gebruiken. Ze waren gisterenavond in elk geval blij met de waslijn, hopelijk ook met een aantal andere left-overs van ons. Lotte neemt afscheid van haar vriendinnetje Charlotte en geeft haar ook de Dora-bal en haar plastic theeservies, want deze passen niet in de koffer. We legen voor de laatste keer de wc en het vuil water en rijden keurig volgens schema voor 10 uur de campground af.

We hebben een rit van zo'n 250 kilometer voor de boeg, best een heel stuk, en we willen niet te laat bij het camperverhuurbedrijf zijn, zodat we ruimschoots op tijd op het vliegveld kunnen zijn vanmiddag. Onderweg stoppen we een keer voor de fruithap van Tess en drinken we wat bij een benzinepomp. We genieten onderweg van het landschap en de natuur, op de heenweg een paar dagen terug, konden we door het slechte weer niet zoveel van zien. Het rijdt goed door en om iets over twee staan we bij de camperverhuur. We laden onze bagage uit, gooien de laatste artikelen die we niet mee willen/kunnen nemen weg en halen nog snel voor de laatste keer een bezem door de camper. Met toch wel een beetje pijn in het hart gaan we ons melden om de camper te laten inspecteren en in te leveren; na acht weken in de camper geleefd en geslapen te hebben, zal het even wennen zijn om weer in een "gewoon" bed te slapen. We hebben in totaal ruim 7.000 kilometer gereden, wat uiteindelijk per week niet eens zo veel is. We maken ons nog wel wat zorgen over de inspectie; hoewel we de beste en meest uitgebreide (en daarmee natuurlijk ook de duurste) verzekering hebben afgesloten, is er best wel wat "gebruikersschade" ontstaan in de achterliggende periode, ook dingen die misschien niet onder de verzekering vallen.

Lotte ervaart dat wij wat gespannen en wat kortaf zijn naar elkaar en wijst ons er fijntjes op dat we geen ruzie moeten maken , maar vriendjes en lief voor elkaar moeten zijn......anders wordt zij dadelijk ook boos, nou, dat kunnen we natuurlijk niet hebben :-)
We treffen bij de camperverhuur een dame die ons op de heenreis ook geholpen heeft (en dat nog weet) en Patrick maakt eerst een aardig praatje met haar aan de balie. De magnetron die losgetrild is en die we de laatste dagen met tijdschriften en handdoeken moesten vastklemmen, laten we als eerste zien, inclusief de 2 schroeven die eruit zijn gevallen. Geen probleem, vervelend voor ons, maar dat maken ze we weer voordat de volgende klanten de camper meenemen. Tussen neus en lippen vertellen we dan dat Patrick de stop van het grijze water heeft verloren, maar dat we daar ook zelf een nieuwe voor hebben aangeschaft en dat we de camper van binnen nog even met een sopje hebben uitgedaan. Als we vervolgens de koelkast laten zien, waarvan Mijke eergisteren een stuk van een plastic kapje heeft gebroken (en we dit met plakband een beetje hebben gemaakt), vindt de dame dit geen enkel probleem. Ze schrijft de kilometerstand nog even op en dan is ze binnen wel klaar. Mooi! Buiten hebben we zelf wel een aantal nieuwe beschadigde plekjes gevonden nadat we de camper een beetje hadden gewassen, zowel steenslag als andere plekjes waar we mogelijk zelf nog iets geraakt hebben, dan wel geraakt zijn door anderen. Ook dit is allemaal geen probleem (hier zijn we sowieso voor verzekerd), nog even de navigatie inleveren en we zijn klaar! We hebben geluk, we kunnen meteen mee met de shuttlebus naar de luchthaven, we hoeven niet te wachten (wel te haasten om nog mee te kunnen).

Om iets over half vier staan we op Auckland Airport. Hoewel we pas om kwart over acht vanavond vliegen, kijken we toch al vast maar even of we de bagage al kunnen inleveren. En ja, we hebben geluk, het kan al! Helaas heeft Patrick de bagage wat minder goed verdeeld in kilo's over de drie koffers dan eerder deze reis, in eerste instantie zijn 2 van de 3 veel te zwaar. Na wat herpakken, blijft er nog 1 koffer te zwaar, maar na het betalen van 75 dollar, mag ook deze gewoon mee in het vliegtuig. We gaan meteen maar door de douane, dan hebben we dat ook alvast gehad. Dan is het hoogste tijd voor koffie en thee voor Patrick en Mijke, appelsap voor Lotte en een groentehap voor Tess. Vervolgens bekijken we nog diverse winkels en gaan ons dan omkleden. Het is hier de hele dag 25 graden geweest, dus we lopen nog steeds in korte broek en t-shirt. In Vancouver is het naar verwachting tussen de 5 en de 10 graden, dus lange broeken zijn wel verstandig!
Om half acht kunnen we boarden en het vliegtuig vertrekt kort na kwart over acht. Wel een raar idee, het is hier in Auckland nu woensdag 26 januari 20.15 uur, maar als we over ongeveer 13 uur vliegen aankomen in Vancouver, is het daar nog steeds woensdag 26 januari, maar pas rond 12.00 uur in de middag. We vliegen dus eigenlijk "terug in de tijd" :-).

We hebben goede plaatsen in het vliegtuig. We vliegen deze keer in een nog groter vliegtuig dan de vorige keer, nu is het een 747, met in het midden niet 3 maar 4 stoelen per rij. Wij hebben drie van deze vier stoelen en de 4e stoel blijft leeg! Tess valt tijdens het opstijgen al in slaap. Als even later de babybasket wordt uitgeklapt, merken we dat Tess er nog net in past. Flink doorgegroeid de afgelopen 2 maanden!

Na het eten valt ook Lotte snel in slaap. Mijke kijkt film en Patrick kijkt een aflevering van Top Gear. De kinderen doen het wederom erg goed, Mijke slaapt echter nog geen anderhalf gedurende de hele vlucht van 12,5 uur. Patrick een beetje meer. Het is 11.50 uur (Canadese tijd) als we landen in Vancouver, jammer dat we bij de douane veel tijd kwijt zijn met wachten. Er zijn net een stuk of wat vliegtuigen geland, maar de douane heeft waarschijnlijk lunchpauze ofzo, want er zijn slechts een paar balies open. Na ruim een uur wachten zijn we er doorheen en kunnen we onze bagage ophalen. Met een taxi zijn we snel bij ons hotel, net als op de heenreis het Best Western DownTown Vancouver. We kunnen wederom de kamer upgraden naar een kamer met kitchenette, alleen blijkt deze helaas niet zo goed schoongemaakt. We doen nog even een paar kleine boodschappen bij een supermarkt die gespecialiseerd is in organic food. Ongelooflijk om te zien hoeveel producten hiervan verkrijgbaar zijn. Lotte mag een mooie (oranje) ballon uitzoeken van de kassajuf. Aan de overkant bij Blenz drinken we nog wat en tracteren we onszelf op heerlijke chocolade taartjes. Lotte laat per ongeluk haar ballon los, die meteen naar het (hoge) plafond schiet. Dikke tranen (ook deels vermoeidheid). Maar de bediening is super vriendelijk, we vragen er zelf niet om, maar even later als we onze drankjes zitten te drinken wordt met behulp van trap en een bezemsteen de ballon van Lotte naar beneden gehaald! Lotte helemaal weer blij.
Die blijdschap is van korte duur, want als ze even later op de hotelkamer de ballon loslaat om deze tegen het plafond te laten "proosten" (zoals ze zelf zegt), dan klapt de ballon vrijwel direct. Wederom tranen.....
Iedereen is vermoeid van de lange reis en van de slaap. Mijke maakt een vers hapje voor Tess en Patrick haalt een paar broodjes bij de Subway. We zouden eigenlijk wat gaan eten bij de White Spot naast het hotel, maar Tess valt steeds in slaap en Lotte wordt een beetje recalcitrant van vermoeidheid. Kort na 7 uur slapen ze allebei. Mijke neemt nog lekker een bad en Patrick maakt al vast een begin met het verslag van deze wel heel lange dag! Benieuwd hoe de nacht gaat verlopen....