Dag 22, 01/09/2008: Greenpoint, Pacific Rim NP
Door: Patrick & Mijke
Blijf op de hoogte en volg Mijke, Patrick Lotte & Tess
01 September 2008 | Canada, Ucluelet
Na ons bbq-festijn van gisteren slapen we lekker uit en doen we het rustig aan. Het is vanochtend helemaal bewolkt, geen zon te bekennen. Als we ontbeten hebben gaan we op weg naar het strand, Long Beach. Het is er een stuk rustiger dan gisteren, hoewel er nog wel een enkele surfer met wetsuit in gevecht is met de golven. Lotte leeft zich uit met stokken en stenen, en het strand is natuurlijk één grote zandbak!
Als we na een half uurtje richting de strandopgang terugwandelen, komen we in de buurt van een gezin dat druk in de weer is met vliegers, auto’s, scheppen en vormpjes. Lotte is niet te houden en stormt erop af. De moeder vraagt meteen of Lotte mee wil spelen en trekt een emmer uit een grote tas, waar zoals ze zegt “haar jongens toch niet mee spelen” (I’ve got boys, so…). Lotte helemaal blij natuurlijk, niet in de laatste plaats van de aandacht van de drie jongens van het gezin. Niet veel later komen ook opa en oma en een tante van de jongens er nog bij. Het blijkt een Canadees gezin te zijn uit de omgeving van Vernon, waar we eerder deze vakantie zijn geweest. Het is een ontzettend aardige familie en als “oma” vraagt waar we vandaan komen, begint ze spontaan Nederlands te praten! Ze blijkt in 1956 als elf jarig meisje te zijn geëmigreerd vanuit Emmeloord, samen met haar ouders, broers en zussen.
Haar man en (klein)kinderen spreken geen Nederlands, dus we spreken voornamelijk Engels, maar zij blijft regelmatig uitstekend Nederlands spreken. Lotte heeft het uiteraard nog steeds super naar haar zin, dus blijven we lekker hangen en wisselen we tal van informatie uit. Na anderhalf uur begint de maag van Lotte te knorren en wij lusten ook wel wat, dus nemen we afscheid en gaan we terug naar onze campsite. Het is inmiddels helemaal opengetrokken en de zon schijnt volop.
Na het eten wordt Lotte erg hangerig en begint steeds om niets te huilen. Wat nu? Oh ja, natuurlijk, normaal had ze in de ochtend vaak al in de camper onder het rijden geslapen. Het is inmiddels één uur en ze is gewoon doodmoe. Binnen 5 minuten is ze vertrokken en hebben wij heerlijk de tijd aan ons zelf. Mijke gaat lekker wat lezen en Patrick gaat nog wat foto’s op de computer zetten. Anderhalf uur later springt er iemand van het bed, die weer helemaal klaar is en opgeladen voor actie.
We gaan met de camper naar Radar Hill, hier is een van de mooiste panorama uitzichten van Vancouver Island. Helaas mogen we er met de camper niet parkeren, dus zien we er niets van. We rijden iets verder en komen uit bij de Schooner Cove, waar we weer een mooie trail wandelen door het regenwoud via houten paden op palen, welke uiteindelijk uitkomt bij de oceaan. Dezelfde weg terug is geen straf, we maken nog een aantal mooie foto’s.
Omdat we morgen richting Victoria rijden en vroeg weg willen, gaan we nog even tanken in Tofino, zodat we hier morgen geen tijd mee kwijt zijn. De tank is nog niet half leeg, maar toch gaat er weer net zo makkelijk 70 liter bij in. De prijs? 1,39 per liter, gelukkig geen euro’s maar dollars.
Terug op de Campground maakt Patrick weer een vuur. Helemaal trots dat het met één lucifer en verder alleen hout lukt. Ouwe padvinder ;-)
Lotte heeft inmiddels nieuwe vriendjes gemaakt met twee Canadese zusjes en hun broertje. Mijke raakt in gesprek met hun moeder, welke een jaar in België exchange student is geweest toen ze op high school zat en ook daarna nog het nodige van Europa heeft gezien, toen ze samen met haar man en oudste dochtertje (die toen net als Lotte 18 maanden was) 65 (!) dagen door Europa heeft gereisd. Na een uurtje wordt het tijd om te gaan eten, wederom dus lekker vlees van de bbq. Waar ze het laat weten we niet, maar Lotte eet als een bootwerker, ze eet net zoveel als wij (en voor ons was het eigenlijk al te veel).
Als Lotte slaapt ruimen wij al vast wat op, we pakken de koffers met kleding in, dat scheelt voor morgenavond, als we de gehele camper op moeten ruimen. Om half elf gaan we lekker naar bed. Wat een mooie en leuke dag! Balen, nog maar twee dagen en dan zijn we al weer thuis. Normaal hebben we aan het eind van een vakantie altijd wel weer zin om naar huis te gaan en te gaan werken, maar daar moeten we nu allebei echt nie
Als we na een half uurtje richting de strandopgang terugwandelen, komen we in de buurt van een gezin dat druk in de weer is met vliegers, auto’s, scheppen en vormpjes. Lotte is niet te houden en stormt erop af. De moeder vraagt meteen of Lotte mee wil spelen en trekt een emmer uit een grote tas, waar zoals ze zegt “haar jongens toch niet mee spelen” (I’ve got boys, so…). Lotte helemaal blij natuurlijk, niet in de laatste plaats van de aandacht van de drie jongens van het gezin. Niet veel later komen ook opa en oma en een tante van de jongens er nog bij. Het blijkt een Canadees gezin te zijn uit de omgeving van Vernon, waar we eerder deze vakantie zijn geweest. Het is een ontzettend aardige familie en als “oma” vraagt waar we vandaan komen, begint ze spontaan Nederlands te praten! Ze blijkt in 1956 als elf jarig meisje te zijn geëmigreerd vanuit Emmeloord, samen met haar ouders, broers en zussen.
Haar man en (klein)kinderen spreken geen Nederlands, dus we spreken voornamelijk Engels, maar zij blijft regelmatig uitstekend Nederlands spreken. Lotte heeft het uiteraard nog steeds super naar haar zin, dus blijven we lekker hangen en wisselen we tal van informatie uit. Na anderhalf uur begint de maag van Lotte te knorren en wij lusten ook wel wat, dus nemen we afscheid en gaan we terug naar onze campsite. Het is inmiddels helemaal opengetrokken en de zon schijnt volop.
Na het eten wordt Lotte erg hangerig en begint steeds om niets te huilen. Wat nu? Oh ja, natuurlijk, normaal had ze in de ochtend vaak al in de camper onder het rijden geslapen. Het is inmiddels één uur en ze is gewoon doodmoe. Binnen 5 minuten is ze vertrokken en hebben wij heerlijk de tijd aan ons zelf. Mijke gaat lekker wat lezen en Patrick gaat nog wat foto’s op de computer zetten. Anderhalf uur later springt er iemand van het bed, die weer helemaal klaar is en opgeladen voor actie.
We gaan met de camper naar Radar Hill, hier is een van de mooiste panorama uitzichten van Vancouver Island. Helaas mogen we er met de camper niet parkeren, dus zien we er niets van. We rijden iets verder en komen uit bij de Schooner Cove, waar we weer een mooie trail wandelen door het regenwoud via houten paden op palen, welke uiteindelijk uitkomt bij de oceaan. Dezelfde weg terug is geen straf, we maken nog een aantal mooie foto’s.
Omdat we morgen richting Victoria rijden en vroeg weg willen, gaan we nog even tanken in Tofino, zodat we hier morgen geen tijd mee kwijt zijn. De tank is nog niet half leeg, maar toch gaat er weer net zo makkelijk 70 liter bij in. De prijs? 1,39 per liter, gelukkig geen euro’s maar dollars.
Terug op de Campground maakt Patrick weer een vuur. Helemaal trots dat het met één lucifer en verder alleen hout lukt. Ouwe padvinder ;-)
Lotte heeft inmiddels nieuwe vriendjes gemaakt met twee Canadese zusjes en hun broertje. Mijke raakt in gesprek met hun moeder, welke een jaar in België exchange student is geweest toen ze op high school zat en ook daarna nog het nodige van Europa heeft gezien, toen ze samen met haar man en oudste dochtertje (die toen net als Lotte 18 maanden was) 65 (!) dagen door Europa heeft gereisd. Na een uurtje wordt het tijd om te gaan eten, wederom dus lekker vlees van de bbq. Waar ze het laat weten we niet, maar Lotte eet als een bootwerker, ze eet net zoveel als wij (en voor ons was het eigenlijk al te veel).
Als Lotte slaapt ruimen wij al vast wat op, we pakken de koffers met kleding in, dat scheelt voor morgenavond, als we de gehele camper op moeten ruimen. Om half elf gaan we lekker naar bed. Wat een mooie en leuke dag! Balen, nog maar twee dagen en dan zijn we al weer thuis. Normaal hebben we aan het eind van een vakantie altijd wel weer zin om naar huis te gaan en te gaan werken, maar daar moeten we nu allebei echt nie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
