Dag 24 03/09/2008: Goldstream PP – Best (Nl)
Door: Patrick & Mijke
Blijf op de hoogte en volg Mijke, Patrick Lotte & Tess
07 Augustus 2009 | Nederland, Best
Dag 24 03/09/2008: Goldstream PP – Best (Nl)
Tja, de laatste dag, helaas, het is niet anders.
Uiteraard is Patrick al ruim voordat de wekker af zou hebben moeten lopen (zes uur) wakker. Gelukkig draait en keert hij niet al te veel, dus Lotte en Mijke hebben redelijk geslapen.
Na een snel ontbijt gaan we al vroeg op weg, want we kunnen het ons niet permitteren om de boot te missen. Nog even goed oppassen tussen alle bomen op de camping, na 3 weken ‘foutloos’ gereden te hebben, wil Patrick natuurlijk ook de laatste dag met de camper schadevrij doorkomen.
Volgens onze vriend Tom hebben we ongeveer 2,5 uur nodig om bij de ferry te komen, maar als we goed en wel op weg zijn begint hij opeens de route te herplannen. Nieuwe tijd: 43 minuten! Daar zijn we dan zo vroeg voor opgestaan. We vonden het al gek dat we er zo lang over zouden doen, we hadden uiteindelijk niet voor niets al in Nederland een campground in de buurt van de haven geboekt…
Gelukkig kunnen we bij aankomst bij de haven de reservering van 11.00 uur omzetten naar 09.00 uur. Het is pas net acht uur, dus tijd genoeg om nog even met behulp van de generator de pc op te starten en met een beetje richtwerk vinden we een internetverbinding om de vorige verslagen te uploaden.
Even later op de boot is het heerlijk op het dek. De omgeving is prachtig, veel kleine eilanden en een mooie horizon.
Lotte speelt samen met een Canadees meisje op het dek, bank op en af (er staan ongeveer 20 banken). Als ze moe is gaan we naar binnen en drinken we wat (gebruikelijke bestelling: Thee voor Mijke, appelsap voor Lotte en koffie voor Patrick en we delen een chocolade muffin). Daarna vermaakt Lotte zich op een van de binnendekken in de speelhoek. De glijbaan is favoriet, ondanks de aanwezigheid van een aantal grote kinderen weet ze zich goed te handhaven.
Niet veel later zijn we weer op het vaste land van Canada en een half uurtje later al in de buurt van de camperverhuur. We tanken voor de laatste keer --> er hoeft maar een kwart in, want zo kregen we hem ook mee ;-)
Terug bij de verhuurder maken we echt voor de laatste keer de camper schoon op het parkeerterrein. We leveren hem zeker schoner in dan we hem meekregen, maar hebben in de loop van de vakantie een aantal gebreken geconstateerd die we bij afgifte niet geconstateerd hadden. We maken ons, naar later blijkt volledig onnodig, hier wel ongerust over. De dame die de camper inneemt en inspecteert kijkt niet eens in de camper….
Bij het kantoor van de verhuurder komen we onverwacht bekenden tegen; de ouders van iemand met wie Mijke op de lagere school heeft gezeten. We geven ze onze laatste overbodige ‘bagage’ mee, wc-papier en afwasmiddel. Het kinderstoeltje kunnen we achterlaten bij de camperverhuur, deze wordt daar later opgehaald door de verhuurders.
Met een mooie taxi (Patrick voorin en Lotte bij Mijke op schoot) worden we naar de luchthaven gebracht, door een heel aardige chauffeur met roots in India. We hebben zelfs foto’s mogen bewonderen van hem in India.
Uren te vroeg zijn we op Vancouver Airport, maar dat maakt ons niet uit. Er is hier genoeg te zien en te eten en te drinken. We besluiten om alsnog (nadat we in Whistler voor Lotte al het nodige hadden gekocht) ook voor ons zelf kledingaandenken te kopen. Mijke een blauwe sweater en Patrick een hardloopshirt, beide van de Olympische Spelen Vancouver 2010.
Tegen de tijd dat we de bagage kunnen inchecken, blijkt het enorm druk te zijn. Er gaan twee vliegtuigen richting Amsterdam om ongeveer dezelfde tijd en dat geeft veel drukte en een lange wachtrij. Maar uiteindelijk gaat het toch nog snel als personeel ter plaatse alvast de seats vastlegt middels een zuil. We hebben veel geluk, we krijgen niet de stoelen die voor ons geboekt zijn (zelfde als op de heenreis), maar een rij naar voren, de voorste rij (bij de wc), dus we hebben extra beenruimte / Lotte heeft speelruimte op de grond.
Ook het boarden gaat soepel, we worden uit de (lange) rij gehaald en mogen met Lotte als argument (Lotte bedankt!) meteen voor iedereen langs als eerste aan boord.
Op de derde stoel van onze rij krijgen we een zeer vriendelijke Canadees. Hij gaat naar Europa om vrienden te bezoeken. Het is een kinderpsychiater voor autisten, heeft geen last van Lotte, vindt het juist leuk om een ‘ normaal’ kind te zien.
De reis verloopt voorspoedig, we vliegen beduidend korter dan op de heenweg en Lotte slaapt in totaal bijna vijf uur bij Patrick op schoot (die sliep zelf daardoor niet, maar wel zijn armen en benen…).
Voor ons gevoel is het al diep in de nacht als we aankomen op Schiphol, maar het is toch echt al half een in de middag. Nog even de bagage ophalen en dan zit het er toch echt op.
George en Anneloes staan al te wachten, we zien ze al terwijl we nog staan te wachten op onze koffers.
Na een hartelijk ontvangst vertrekken we voor het laatste stukje van onze reis, op naar Best. Met George als chauffeur rijden we naar huis, Patrick is te moe om zelf nog te rijden.
Helaas het zit erop. Wat een ongelooflijk mooie en fijne vakantie! We besluiten dat we zeker nog een keer teruggaan, met name Vancouver Island willen we nog beter ontdekken.
Lotte, Mijke & Patrick
P.S. Uiteraard is dit dagboek tot stand gekomen op z’n “Patrick & Mijke’s”, het laatste hoofdstuk / de laatste dag is door Patrick geschreven op 7 augustus 2009…………… :)
Tja, de laatste dag, helaas, het is niet anders.
Uiteraard is Patrick al ruim voordat de wekker af zou hebben moeten lopen (zes uur) wakker. Gelukkig draait en keert hij niet al te veel, dus Lotte en Mijke hebben redelijk geslapen.
Na een snel ontbijt gaan we al vroeg op weg, want we kunnen het ons niet permitteren om de boot te missen. Nog even goed oppassen tussen alle bomen op de camping, na 3 weken ‘foutloos’ gereden te hebben, wil Patrick natuurlijk ook de laatste dag met de camper schadevrij doorkomen.
Volgens onze vriend Tom hebben we ongeveer 2,5 uur nodig om bij de ferry te komen, maar als we goed en wel op weg zijn begint hij opeens de route te herplannen. Nieuwe tijd: 43 minuten! Daar zijn we dan zo vroeg voor opgestaan. We vonden het al gek dat we er zo lang over zouden doen, we hadden uiteindelijk niet voor niets al in Nederland een campground in de buurt van de haven geboekt…
Gelukkig kunnen we bij aankomst bij de haven de reservering van 11.00 uur omzetten naar 09.00 uur. Het is pas net acht uur, dus tijd genoeg om nog even met behulp van de generator de pc op te starten en met een beetje richtwerk vinden we een internetverbinding om de vorige verslagen te uploaden.
Even later op de boot is het heerlijk op het dek. De omgeving is prachtig, veel kleine eilanden en een mooie horizon.
Lotte speelt samen met een Canadees meisje op het dek, bank op en af (er staan ongeveer 20 banken). Als ze moe is gaan we naar binnen en drinken we wat (gebruikelijke bestelling: Thee voor Mijke, appelsap voor Lotte en koffie voor Patrick en we delen een chocolade muffin). Daarna vermaakt Lotte zich op een van de binnendekken in de speelhoek. De glijbaan is favoriet, ondanks de aanwezigheid van een aantal grote kinderen weet ze zich goed te handhaven.
Niet veel later zijn we weer op het vaste land van Canada en een half uurtje later al in de buurt van de camperverhuur. We tanken voor de laatste keer --> er hoeft maar een kwart in, want zo kregen we hem ook mee ;-)
Terug bij de verhuurder maken we echt voor de laatste keer de camper schoon op het parkeerterrein. We leveren hem zeker schoner in dan we hem meekregen, maar hebben in de loop van de vakantie een aantal gebreken geconstateerd die we bij afgifte niet geconstateerd hadden. We maken ons, naar later blijkt volledig onnodig, hier wel ongerust over. De dame die de camper inneemt en inspecteert kijkt niet eens in de camper….
Bij het kantoor van de verhuurder komen we onverwacht bekenden tegen; de ouders van iemand met wie Mijke op de lagere school heeft gezeten. We geven ze onze laatste overbodige ‘bagage’ mee, wc-papier en afwasmiddel. Het kinderstoeltje kunnen we achterlaten bij de camperverhuur, deze wordt daar later opgehaald door de verhuurders.
Met een mooie taxi (Patrick voorin en Lotte bij Mijke op schoot) worden we naar de luchthaven gebracht, door een heel aardige chauffeur met roots in India. We hebben zelfs foto’s mogen bewonderen van hem in India.
Uren te vroeg zijn we op Vancouver Airport, maar dat maakt ons niet uit. Er is hier genoeg te zien en te eten en te drinken. We besluiten om alsnog (nadat we in Whistler voor Lotte al het nodige hadden gekocht) ook voor ons zelf kledingaandenken te kopen. Mijke een blauwe sweater en Patrick een hardloopshirt, beide van de Olympische Spelen Vancouver 2010.
Tegen de tijd dat we de bagage kunnen inchecken, blijkt het enorm druk te zijn. Er gaan twee vliegtuigen richting Amsterdam om ongeveer dezelfde tijd en dat geeft veel drukte en een lange wachtrij. Maar uiteindelijk gaat het toch nog snel als personeel ter plaatse alvast de seats vastlegt middels een zuil. We hebben veel geluk, we krijgen niet de stoelen die voor ons geboekt zijn (zelfde als op de heenreis), maar een rij naar voren, de voorste rij (bij de wc), dus we hebben extra beenruimte / Lotte heeft speelruimte op de grond.
Ook het boarden gaat soepel, we worden uit de (lange) rij gehaald en mogen met Lotte als argument (Lotte bedankt!) meteen voor iedereen langs als eerste aan boord.
Op de derde stoel van onze rij krijgen we een zeer vriendelijke Canadees. Hij gaat naar Europa om vrienden te bezoeken. Het is een kinderpsychiater voor autisten, heeft geen last van Lotte, vindt het juist leuk om een ‘ normaal’ kind te zien.
De reis verloopt voorspoedig, we vliegen beduidend korter dan op de heenweg en Lotte slaapt in totaal bijna vijf uur bij Patrick op schoot (die sliep zelf daardoor niet, maar wel zijn armen en benen…).
Voor ons gevoel is het al diep in de nacht als we aankomen op Schiphol, maar het is toch echt al half een in de middag. Nog even de bagage ophalen en dan zit het er toch echt op.
George en Anneloes staan al te wachten, we zien ze al terwijl we nog staan te wachten op onze koffers.
Na een hartelijk ontvangst vertrekken we voor het laatste stukje van onze reis, op naar Best. Met George als chauffeur rijden we naar huis, Patrick is te moe om zelf nog te rijden.
Helaas het zit erop. Wat een ongelooflijk mooie en fijne vakantie! We besluiten dat we zeker nog een keer teruggaan, met name Vancouver Island willen we nog beter ontdekken.
Lotte, Mijke & Patrick
P.S. Uiteraard is dit dagboek tot stand gekomen op z’n “Patrick & Mijke’s”, het laatste hoofdstuk / de laatste dag is door Patrick geschreven op 7 augustus 2009…………… :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
