Dag 21, 31/08/2008: Ucluelet, Trails en Beren!

Tja, gisteren kwart over acht, vandaag liep de Lotte wekker “gewoon” weer om half zeven af. De snooze toets werkte niet, dus moesten we wel opstaan. Het is wederom vreselijk koud, maar nu we elektriciteit hebben, kunnen we lekker de kachel even aanzetten.
Aangezien de Campground waar we vandaag naar toe gaan geen douches heeft, besluiten we hier alle drie nog onder de douche te gaan. Nou ja, dat was het idee. Patrick gaat als eerste, de wc’s en douches zijn hier in van die soortgelijke “De Meeuw” containers uit Oirschot en het is er vies, klein, koud en smerig. Bovendien kun je er je kont letterlijk niet keren in de douche, dus Lotte mee onder de douche is geen optie. Dat is dan wel weer fijn voor Mijke, want die kan dan extra lang douchen met niet alleen haar douchemunt, maar ook die van Lotte! Patrick wast in de camper Lotte van top tot teen en om half tien verlaten we deze keer voorgoed deze “fijne” Campground.

We gaan eerst wandelen bij het Wickaninnisch Interpretive Centre, de Nuu-chan-nulth Trail, een route van 2,5 kilometer met een uitstapje (South Beach Trail) van een kleine kilometer naar het strand. De route naar het strand is erg mooi en ook op het strand is het weer schitterend. Het vervolg van de Nuu-chan-nulth trail is mooi, maar veel van hetzelfde. Wat op zich niet erg is (ondanks dat we dezelfde route straks terug moeten), maar het is er in tegenstelling tot alle eerdere wandelingen ontzettend rustig. Sterker nog, we komen helemaal niemand tegen en het pad baant zich echt door de wildernis. We voelen ons dan ook echt niet op ons gemak, zeker niet omdat er zoveel beren de laatste tijd in dit gebied zijn gesignaleerd.
Uiteindelijk bereiken we het einde van de trail, die uitkomt bij een parkeerplaats waar wij met de camper niet mochten parkeren en met een korte afstand tot de zee. We staan net een minuut bij te komen van de route die we toch wel in een hoog tempo hebben afgelegd als er twee mensen langs komen die vertellen dat ze net een beer op het strand hebben gezien op korte afstand van waar we dan staan. Ze adviseren ons dicht bij elkaar te blijven. Zij lopen door naar de parkeerplaats, terwijl wij nog even dubben of we wel of niet nog naar het strand zullen lopen. We besluiten dat het verstandiger is om maar niet naar het strand te gaan, maar dat we eigenlijk ook niet nog een keer die 2,5 kilometer over het verlaten pad terug willen lopen. Er zit niets anders op dan via het parkeerterrein terug naar een verharde weg te lopen en met een grote boog (en dus omweg) terug te lopen naar “ons” parkeerterrein. Juist op dat moment komen dezelfde mensen als zojuist weer terug aangelopen en vragen of wij de beer nu ook hebben gezien, want inmiddels is hij vlak bij gezien, tussen ons en het parkeerterrein duidelijk zichtbaar op enkele tientallen meters van het pad…. Nou, wij hebben hem nog niet gezien en wat ons betreft hoeven we hem ook niet te zien. Gelukkig is het hier best “druk”, we staan op korte afstand met ongeveer tien mensen en we besluiten snel de oversteek te maken naar het parkeerterrein. Tegelijk met ons steekt er een vrouw over precies in omgekeerde richting, zij luid klappend in haar handen, wij zingend (In de maneschijn) en met onze “bear”-bel luidend.

Heel leuk hoor zo’n beer, maar iedereen hier kan in zijn auto springen als hij te dicht bij komt, maar wij zijn te voet. We maken ons dan ook meteen uit de voeten. Had Patrick daarstraks al een behoorlijk hoog tempo, nu bepaalt Mijke het en is het een moordtempo, Patrick kan haar amper bij houden met Lotte op zijn rug.

Na een klein uur zijn we bijna terug op het parkeerterrein als we op een wat drukkere weg een blauwe Vlaamse Gaai zien. Toevallig gisteren met de vogelaar op de Campground nog over gehad en nu lukt het Mijke om deze vogel op de foto te zetten. In totaal hebben we ongeveer tien kilometer gelopen als we terugkomen bij de camper.

We eten eerst wat en gaan dan het strand op, wat een prachtig uitzicht! Lotte heeft het super naar haar zin, overal ligt drijfhout om mee te spelen en op te klimmen. Voor ons is het ook lekker, want hier kan ze even rustig haar gang gaan, zonder dat wij iedere stap in de gaten hoeven te houden.

Er zijn veel surfers en een enkele zwemmer in zee. Op het stand is het ook nog best druk met mensen die aan het zonnen zijn of net als wij even genieten van het uitzicht.

Na een half uurtje gaan we verder, we gaan ons melden bij de Campground, Greenpoint.
We hebben een prachtige plaats gekregen, nummer 15, helemaal verscholen in de bossen, midden in het Pacific Rim en nog een grote plaats ook! We rijden er nog niet in, want we willen eerst boodschappen gaan doen in Tofino. Het zal wel opletten worden op deze campground, want er geldt een bearwarning, er zijn recent beren gesignaleerd op de Campground en het is hier een en al bos en er is weinig overzicht.

Als we vijf minuten later op de doorgaande weg naar Tofino zitten, trapt Patrick ineens bovenop de rem. Er verschijnt een jonge beer, een cube, aan de rand van de weg en deze steekt op zijn/haar gemak de weg over! Op twee meter afstand van de camper. Helaas wederom geen tijd om een foto te maken, het is hier best druk en de beer kan beter doorlopen dan dat wij als aapjes er naar gaan staren. Wat we doen is ook conform het advies dat hier gegeven wordt, indien je te lang naar ze kijkt, wennen ze aan auto’s en mensen, worden ze uiteindelijk tam en betalen ze letterlijk de hoogste prijs, ze moeten dan worden gedood.

In Tofino is de supermarkt wel open, de liquor store is helaas niet open op zondag. Morgen is het hier Labour Day, dus de kans dat we nog een biertje of wijntje kunnen drinken in/bij de camper wordt steeds kleiner. In de super kopen we lekkere dingen voor op en bij de bbq.
Terug op de campground gaan we eerst nog even naar het strand. De campground heeft een privéstrand voor de campground bezoekers en we zijn er binnen 5 minuten.
Lotte speelt weer heerlijk en zit in no-time helemaal onder het zand. Het is echt heerlijk weer, er liggen zelfs een aantal mensen in hun bikini. Na een half uurtje houden we het voor gezien en gaan we vuur maken bij de camper.
We eten lekkere worstjes, stokbrood, salade en nog veel meer. Rond zeven uur zijn we uit gebarbecued, Lotte wil haar pyjama aan en om acht uur slaapt ze. Mijke is ook lui en ligt lekker met de slaapzak in het zitgedeelte op de bank, terwijl Patrick de verslagen schrijft van gisteren en vandaag. Het zijn twee heerlijke, mooie en bijzondere dagen geweest. Helaas komt het einde inzicht. Morgen nog een dag hier in het Pacific Rim, dan rijden we dinsdag naar een campground dicht bij Victoria en woensdag vertrekken we vroeg richting het vasteland, zodat we op tijd de camper in kunnen leveren en vliegen we ’s avonds om zeven uur terug naar Nederland. We komen daar dan voor ons gevoel donderdagochtend om vier uur aan, het is daar dan echter inmiddels ongeveer 13.00 uur. Nog maar niet te veel aan denken, eerst nog een paar dagen genieten!