13/12 Punakaiki

Vannacht heeft het wat geregend, maar vanochtend ziet het weer er redelijk uit. We doen het rustig aan, ontbijten op het gemak en verlengen de camping voor een nacht. We zouden ook wat bodschappen willen doen, maar navraag bij de campingdame leert dat de eerste mogelijkheid Greymouth is, zo'n 45 minuten rijden. Daar komen we morgen toch langs en we redden het nog wel een dagje. Eerst bellen Lotte en Patrick nog even met Sonja, het is bij ons inmiddels maandag 13 december, maar in Nederland is het zondagavond 10 uur. We hebben op de campground geen bereik, maar hier aan de doorgaande weg wel, dus kunnen we toch nog even Sonja feliciteren met haar verjaardag! Aan het einde van de ochtend wandelen we kort in een grot, het is erg donker en de zaklantaarn geeft voor 4 personen te weinig licht. Niet veel later zijn we weer terug op de camping. Na de lunch rijden we ongeveer 12 kilometer naar het noorden, om te gaan wandelen bij Fox River. Het is een route van ongeveer 3 uur (heen en terug) waarbij je 2 keer een rivier over moet steken (nee, er is geen brug) en dan uitkomt bij een grotpassage van wel 200 meter. Enthoussiast gaan we van start, het is mooi, we wandelen in een regenwoud-achtige omgeving. Na ongeveer een uur komen we een Canades echtpaar tegen, die aangeven dat ze de eerste rivier nog wel zijn overgestoken, maar dat de 2e toch echt te diep was en de stroming te snel. Dat belooft niet veel goeds, maar we gaan wel verder. Niet veel later staan we voor de eerste oversteek. Vanuit de overkant komen met 4 mensen ons tegemoet, ze hebben geen bergschoenen aan, maar wandelschoenen, welke ze aanhouden en door het water lopen. We vragen ze of ze ook de tweede oversteek hebben gedaan, ja en ze zijn ook bij de grot geweest. De tweede oversteek zou makkelijker zijn dan de eerste, zo vertellen ze ons. Wij willen onze bergschoenen drooghouden, dus op onze blote voeten gaan we er doorheen. Afritsbroeken gelukkig aangedaan vanmorgen, zodat we alleen de pijpen er af hoeven te ritsen. Mijke draagt de bergschoenen, Patrick heeft Tess in de buikdrager, de rugzak (water, luiers, belangrijke spullen en fototoestel) op de rug en Lotte op z'n nek. Hand-in-hand, stap-voor-stap steken we de rivier over, we reiken tot aan de knieen in het water. Daarna de sokken en bergschoenen weer aan en op naar de volgende oversteek. NIet veel later staan we voor de tweede rivier. Het is inmiddels gaan regenen en de rivier stromt behoorlijk snel, sneler dan de vorige en is ook een stuk breeder. Op aanraden van de 4 mensen die we bij de eerste rivier tegenkwamen, volgen we de rivier eerst nog een stuk, om een betere oversteekplaats te vinden. Na een tijd denken we de beste plaats te hebben gevonden, we trekken de schoenen weer uit en beginnen met de oversteek. Dit keer niet hand-in-hand, maar ieder voor zicht, bang dat we elkaar meetrekken als 1 van ons zijn/haar evenwicht verliest en opnieuw de balans moet vinden. Mijke gaat voorop, Patrick en de kids volgen. Als We nog niet halverwege zijn, besluiten we terug te gaan. De stenen zijn erg glad, doen vreselijk zeer aan de voeten (zeker bij Patrick met z'n doorgezakte voeten en extra ballast) en we vinden het onverantwoord om zo verder te gaan. We balen behoorlijk dat we niet door kunnen en de grot niet hebben gehaald, maar veiligheid staat op 1. Het is inmiddels behoorlijk hard gaan regenen, na een minuut of 20 hebben we de eerste rivier weer gepasseerd en komen we in dichter bosd waar we minder last hebben van de regen. We balen dat we het niet tot het eindpunt hebben gered, maar voldaan komen we na 2,5 uur terug bij de camper. We trekken snel droge kleren aan en rijden terug naar de camping. Bij de camping aangekomen, blijken Lotte en Tess allebei in slaap te zijn gevallen. We besluiten ze niet wakker te maken en even te genieten van deze onverwachte rust; Mijke neemt een lekker roseetje, Patrick een Nieuw Zeelands biertje en we kruipen lekker op de bank naast elkaar met de Lonely Planet, om te kijken wat we de komende dagen gaan doen.

Als niet veel later de meiden waker worden, gaan we naar het café/restaurant dat tegen de campground aanligt. We besluiten er niet alleen wat te drinken, maar blijven er ook eten. Voor Lotte is het extra leuk, we ontmoeten er een Nederlands gezin, die 7 jaar geleden in Nieuw Zeeland zijn gaan wonen (in Auckland, nu met vakantie op het Zuidereiland) en een dochtertje (Bibi of Pipi?) hebben van bijna 5 en een zoontje van net een jaar. De twee meiden spelen honderduit en zijn beide teleurgesteld als na ruim een uur zowel zij als wij afrekenen en naar "huis" gaan.
Terug in de camper is het al snel tijd om naar bed te gaan, maar Lotte blijkt nog geen slaap te hebben, vermoedelijk van het middagslaapje. Patrick slaapt vanavond eerder in dan Lotte!