2/1 Akaroa --> Spencerville (Christchurch)

Uitgeslapen worden we vrolijk wakker (ook Mijke)! Na het ontbijt vertrekken we zo snel mogelijk richting Christchurch. We rijden terug via de Summit Road, die leidt ons over de rand van de kraters welke ooit zijn ontstaan bij een vulkaanuitbarsting die het huidige landschap heeft gevormd. Ondanks dat het vandaag wat meer bewolkt is dan gisteren, hebben we een aantal mooie vergezichten, zowel op de bay waaraan we overnacht hebben als op de bergen en de monding van de zee. Na onze succesvolle campground-selectie van gisteren (not), willen we vandaag op een mooie plek staan. We willen in de buurt van Christchurch staan, niet in de stad zelf, gezien de recente naschokken van de aardbeving van september. Als we door de stad rijden zien we op diverse plaatsen hekken om gebouwen staan en scheuren in muren. Een half uurtje buiten de stad komen we aan bij de mega Kiwi campground Spencer Beach Holiday Park. Patrick en Mijke willen eigenlijk meteen weg, niet nog zo'n campground.... Maar Lotte wil minimaal dat we even gaan kijken of er plaats is. De receptie is weinig bemoedigend, het is er heel erg druk. We krijgen een plattegrond mee met daarop een aantal plaatsen gemarkeerd die nog vrij zijn, dus gaan we even kijken of het wat is. De eerste twee opties zijn niet echt wat we zoeken, maar de derde is een heel erg grote plaats met zon en schaduw aan de rand van de campground. Patrick durft zelfs zonder overleg met Mijke te beslissen dat we deze plek wel kunnen nemen (en dat na de vorige dag :-) ).

We komen tussen twee bevriende gezinnen te staan die in de directe omgeving van Christchurch wonen. Als we vertellen dat we uit Nederland komen, wordt ons meteen verteld dat ze alle cd's en dvd's van Andre Rieu hebben en ook een aantal concerten hebben bezocht, zowel in Nieuw-Zeeland als in Australië. Als we even later gaan lunchen worden we getrakteerd op vers gebakken scones, jummie!
Het is inmiddels erg lekker weer geworden en er is een carnival in het naastgelegen park, waar Lotte vanaf onze plek al een zweefmolen heeft gespot. Het duurt dan ook niet lang of we lopen richting Spencer Park. Lotte wil natuurlijk meteen in de zweefmolen, en daarna het liefst in alle andere attracties (nogal oude en enigszins gammele), maar we besluiten naar de mooie openbare speeltuin te gaan. Deze is echt enorm groot en er zit zelfs een zwembadje bij. Aansluitend kopen we een ijsje dat we zittend op het gras opeten. Er zijn diverse optredens (doedelzakken, country muziek) in het park, maar ook mag iedereen die iets wil zingen zich aanmelden. Een aantal jonge meisjes zijn echt goed; we denken er twee te herkennen van een optreden in een kinderprogramma dat Lotte met Kerst op Stewart Island heeft gekeken. Als we terug zijn op de camping gaat Lotte in de speeltuin spelen, ze kan lekker zelf daarnaar toe. Als we even later gaan kijken bij haar is ze aan het spelen met een meisje dat een jongetje blijkt te zijn (Jelle heeft nogal lang haar). Het is een Nieuw-Zeelands jongetje van 5 die Nederlands spreekt! Zijn moeder is namelijk op haar 4e met haar ouders geëmigreerd en heeft haar kinderen Nederlands leren spreken (en Nederlandse namen gegeven). Lotte is helemaal in haar element, Jelle en zij lopen al snel hand-in-hand over de camping. Aan het einde van de middag gaan we nog even op het strand kijken, een van de eerste stranden waar we komen die ook bewaakt is. We hebben een lekker relaxte dag gehad, als het morgen mooi weer is, blijven we nog een dag!
Als we 's avonds nog even de email checken, lezen we dat Rakker al een paar dagen niet goed eet. We hebben nog even kort contact met Christel van Katnapolsky, als het zo blijft, dan zal er een echo van zijn buik worden gemaakt. Even afwachten dus. We kunnen tot elf uur lekker buiten kaarten en moeten naar binnen omdat we echt niets meer kunnen zien. Helaas wordt Patrick weer ingemaakt (voor hem dan).